Մի աղջիկ երեկոյան ավլում է հատակն ու աղբը թափում: Մեծ էր մեղքը, ու Արևը պատժում է նրան՝ ցերեկն արևի մոտ սևերես է մնում` մեռնում է, գիշերն ՝արթնանում: Ասում են՝ աղջկա հայրը մինչև հիմա երկաթե տրեխներով, գավազանը ձեռքին արևին է փնտրում, որ աղջկան բուժի, բայց չի գտնում նրա տունը: